ταυρομαχία

(στα ισπανικά corrida de toros ή απλά corrida). H δημοφιλέστερη λαϊκή αθλητική εκδήλωση στην Ιβηρική χερσόνησο. Η πάλη του ανθρώπου με τον ταύρο ήταν από την αρχαιότητα απόδειξη θάρρους και ικανότητας· την εκτιμούσαν ως θέαμα και ως άθλημα οι Έλληνες (ταυροκαθάψια, ταυροκαθάπτης), οι Eτρούσκοι και οι Ρωμαίοι. Συγκεκριμένους κανόνες για τη διεξαγωγή των τ. έθεσαν πρώτοι οι Μαυριτανοί και ιδίως οι Ισπανοί που έκαναν την τ. εθνική εορτή. Ο αγώνας, που συνοδεύεται πάντοτε από πλούσιο θέαμα με παραδοσιακά λαογραφικά στοιχεία, τελείται σύμφωνα με καθιερωμένο επιβλητικό τελετουργικό και κανόνες, ώστε η όλη εκδήλωση να παίρνει εορταστικό χαρακτήρα. Η τ. διεξάγεται στην αρένα (ανοιχτός κυκλικός στίβος με κερκίδες, ισπανικά plaza). Οι ταύροι –κατά κανόνα 6– μοιράζονταν με κλήρωση σε 3 ταυρομάχους (matadores ή espadas) που πρέπει, αφού ο καθένας εκτελέσει ένα επικίνδυνο θεαματικό παιχνίδι με το ερεθισμένο ζώο, να το σκοτώσει με το σπαθί του. Η αγωνιστική ομάδα αποτελείται από έναν matador, δύο picadores (έφιπποι ακοντιστές), τρεις banderilleros (πεζοί ακοντιστές), οι οποίοι εκτελούν τα 3 θεαματικά μέρη κάθε ταυρομαχίας. Μεγάλες μορφές ταυρομάχων κατόρθωσαν να κάνουν την τ. θέαμα με τεχνική και αισθητική αξία. Στην Ισπανία υπάρχουν πάνω από 400 plazas de toros, τ. όμως τελούνται και στην Πορτογαλία και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με διάφορες παραλλαγές στους κανόνες του αγωνίσματος και στο θεαματικό τελετουργικό της γιορτής. Οι τ. ενέπνευσαν πολλούς ποιητές και συγγραφείς, όπως τους παλαιούς ποιητές των cancion popular taurina, τον Λόρκα και τον Χέμινγουεϊ. Παράσταση που εικονίζει ταυροκαθάψια σε μινωική σαρκοφάγο (Ηράκλειο, Αρχαιολογικό Μουσείο). Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Διαδοχικές φάσεις ταυρομαχίας, χαρακτηριστικές της προσπάθειας του ταυρομάχου να προσφέρει, ταυτόχρονα με τη βασική επιδίωξη του, και θέαμα στο πολυάριθμο κοινό της αρένας. Ταυρομαχία προσφιλές θέαμα στην Ιβηρική χερσόνησο, που οι ρίζες του ανάγονται στην αρχαιότητα (φωτ. ΑΠΕ). Ταυρομαχία στη Σαραγόσα της Ισπανίας (φωτ. ΑΠΕ).

* * *

η, ΝΑ

πάλη με ταύρους

νεοελλ.

αγωνιστικό θέαμα, πολύ αγαπητό στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη νότια Γαλλία και τη Λατινική Αμερική, κατά το οποίο, έπειτα από μια αγωνιστική διαδικασία με συγκεκριμένο τυπικό, ο ταυρομάχος σκοτώνει έναν ταύρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ταῦρος + -μαχία (< -μάχος < μάχομαι), πρβλ. ξιφο-μαχία].